Tertiaire ventilatie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Tertiaire ventilatie heeft betrekking op de fijnregeling van de ventilatie op het niveau van individuele ruimtes of zones binnen een gebouw, aanvullend op de primaire en secundaire ventilatiesystemen.
Omschrijving
In de context van ventilatiesystemen wordt soms gesproken over primaire, secundaire en tertiaire niveaus. Hoewel deze termen niet altijd strikt gedefinieerd zijn in de bouwregelgeving voor woningen, worden ze wel gebruikt, met name in de tertiaire sector (utiliteitsbouw zoals kantoren, scholen, etc.). Primaire ventilatie kan gezien worden als de basis luchtverversing van een gebouw, bijvoorbeeld via gevelroosters of een centraal mechanisch systeem. Secundaire ventilatie kan slaan op de ventilatie van specifieke zones of groepen ruimtes. Tertiaire ventilatie richt zich op de lokale behoeften per ruimte, bijvoorbeeld door middel van vraagsturing op basis van CO2-niveau of aanwezigheid, om zo een optimaal binnenklimaat en energie-efficiëntie te bereiken. Dit detailniveau in de ventilatie kan belangrijk zijn in gebouwen met wisselende bezetting en activiteiten.
Toepassing in de praktijk
In de praktijk van de utiliteitsbouw (tertiaire sector) is tertiaire ventilatie vaak gekoppeld aan vraaggestuurde systemen. Dit betekent dat de ventilatie in een ruimte wordt aangepast op basis van sensoren die bijvoorbeeld de CO2-concentratie of de aanwezigheid van personen meten. Dit zorgt ervoor dat er alleen geventileerd wordt wanneer nodig, wat leidt tot energiebesparing. De keuze van toevoer- en afvoeropeningen is hierbij van belang voor een goede luchtverdeling en comfort in de ruimte.
Vergelijkbare termen
Primaire ventilatie
Gebruikte bronnen: